بخشی از نامه طنطاوی جوهری به مرعشی نجفی: این از بدبختی ماست که تاکنون بر این اثر گران‌بهای جاوید که از مواریث نبوت است، دست نیافته بودیم. من هرگاه در آن فکر می‌کنم، آن را از گفتار مخلوق برتر و از خالق پایین‌تر می‌یابم. (بلاغی، ترجمه صحیفه سجادیه، ۱۳۶ محمد زکی مبارک (۱۳۱۰-۱۳۷۱ق)، نویسنده و پژوهشگر مصری، در کتاب اَلتَّصوفُ الاِسلامی و الاَدَبُ و الاَخلاق، صحیفه سجادیه را شبیه اِنجیل نازل‌شده بر حضرت عیسی (نه انجیل موجود در دست مسیحیان) دانسته و نوشته است صحیفه، فیضی از طرف خداست که بر زبان امام زین‌العابدین جاری شده است. (زکی مبارک، التصوف الاسلامی و الادب و الاخلاق، ۲۰۰۴م، ج۲، ص۵) ابن‌جوزی (درگذشت: ۶۵۴ق)، مؤلف تَذکِرةُ الخَواص معتقد است امام سجاد در زمینه چگونگیِ سخن گفتن و عرض حاجت به پیشگاه الهی، بر مسلمانان حق تعلیم دارد؛ چرا که او به مردم آموخت هنگام استغفار، چگونه با خدا سخن بگویند و در موقع درخواست باران رحمت با چه زبانی از خداوند نزول باران بخواهند و زمان ترس از دشمن، چگونه به خدا پناه برند.( به نقل از: مقدمه مرعشی بر صحیفه، ص۴۳-۴۵) سلیمان بن ابراهیم قندوزی (درگذشت: ۱۲۹۴ق)، از عالمان اهل‌سنت، در یَنابیعُ المَوَدَّه از صحیفه نام برده و بخش‌هایی از دعاهای آن را نقل کرده‌ است. (نگاه کنید به: قندوزی، ینابیع الموده، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۴۱۱-۴۳۰) به گفته ویلیام چیتیک، اسلام‌پژوه آمریکایی، بیشتر مردم غرب اسلام را به جمود، ظاهرگرایی و قانون‌زدگی می‌شناسند؛ اما صحیفه سجادیه می‌تواند منظره‌ای کاملاً جدید به مخاطب نشان دهد و آن دسته از بینش‌های انسانی را که شرط تحقق آرمان‌های اسلامی است بیان کند. (چیتیک، «مقدمه‌ای بر صحیفه سجادیه»، ص۸۵-۸۶)